… postbode worden, grapten mijn vriendin F. en ik wel eens toen wij nog bij het revalidatiecentrum hulp hadden. In die tijd hadden we ook gesprekken met de arbeidsdeskundige van het revalidatiecentrum en hadden we ook al verplichtingen vanuit onze werkgever. We vroegen ons allebei af of het ons zou gaan lukken om ons oude werk weer op te pakken. We dachten van niet, maar postbode leek wel een optie. Lekker buiten ook, we houden beiden van fietsen en wandelen.
In die tijd had mijn jongste dochter een krantenwijk, en ik hielp vaak met invouwen van folders in de kranten en in geval van nood, als ze ziek was of heel veel huiswerk had, hielp ik ook wel mee met kranten rondbrengen. Wat toch wel meer nadenken en opletten vereist dan je zou denken. Niet alle mensen willen folders hebben en sommigen willen ook geen huis aan huis bladen ontvangen.
Toch was ik enthousiast toen het klooster, waar ik wel eens workshops of cursussen volg, vroeg om hulp bij het rondbrengen van kerkinformatie of brieven. “Leuk, dan maak ik een wandeling van adres naar adres”, dacht ik. De eerste keer ging het om 5 stuks, en omdat die adressen in 2 wijken waren, maakte ik er 2 wandelingen van. Lekker, in de zomer.
De tweede keer ging het om 20 boekjes. Ik zocht een efficiënte route uit, maar bij gebrek aan printer moest ik toch elke keer mijn telefoon raadplegen, de straten vinden was niet zo lastig, maar de nummering was toch vaak wel onduidelijk, zeker met de vele flatgebouwen in de wijk.
Het was ook nog mistig en koud, de zon kwam niet door en bij een van de laatste huizen kreeg ik de brievenbus niet ver genoeg open en… werd mijn hand met handschoen eromheen door een hond naar binnen getrokken, en toen ik die hand teruggetrokken had zat ik onder het bloed. Het bleken bij nader inzien maar een paar kleinere wondjes te zijn, maar daar had ik toch wel wat dagen ongemak van. Ook raakte ik af en toe een handschoen kwijt tijdens mijn wandeling. De andere boekjes bracht ik ’s middags rond met de fiets, en toen vergat ik soms mijn fiets op slot te doen, niet zo slim.
Postbode zijn is dus niet zo simpel als het leek. Wijs geworden besloot ik deze keer maar te gaan fietsen, het was vandaag zo somber en zo koud. Het rondbrengen van de brieven kostte zo minder tijd, maar toch besloot ik het in 2 keer te doen, de 2e ronde maar meteen vanmiddag, want de weersvoorstellingen voor de rest van de week zijn niet goed.
En nu, met tussendoor toch wel een middagdutje, ben ik echt moe. Ook heb ik hoofdpijn. Helaas, je kunt dus niet zomaar “altijd nog postbode worden” met hersenletsel, al zal het vast wel uitmaken welke beperkingen je hebt overgehouden van je hersenletsel.
Toch blijf ik doorgaan met dit vrijwilligerswerk. Het voelt goed om weer eens buitenshuis bezig te zijn. Ook was het leuk om een kleine kerstattentie te krijgen. Hopelijk kan ik in de loop van dit jaar weer meer vrijwilligerswerk doen.
Ik zou gaan meehelpen bij de Voorleesexpress, maar helaas, de geplande cursusdag in januari gaat niet door. Het voorlezen zou wel, tijdelijk zolang het nodig was, digitaal gaan, maar de cursus zelf geven ze liever niet online. En ook waren er geen aanmeldingen meer voor deze manier van voorlezen. Erg jammer, ik had me ingesteld op deze manier van voorlezen en keek er ook naar uit om kinderen zo te kunnen helpen. Maar het is vooral nog erger voor de kinderen die het voorlezen vast wel nodig blijven hebben. Zijn zij wel in beeld bij hun leerkracht? Krijgen ze door het thuisonderwijs nog meer (taal)achterstand?
Ik vermaak me thuis verder nog steeds wel gelukkig, doe nu vaker een online workshop of cursus. En maak nu weer meer (video)bel- of wandel afspraken met vriendinnen. Dat vrijwilligerswerk en andere leuke dingen buitenshuis gaan wel weer komen!
Ook wil ik weer iets creatiefs gaan doen, al weet ik nog niet wat. Een quote uit de workshop die ik pas volgde: “Iets leren of zelf doen of maken geeft een gevoel van controle. Begin gewoon, het hoeft niet perfect”.
Doe jij in deze corona tijd andere dingen dan ervoor? Heb je nieuwe hobby’s ontdekt? Misschien kom ik door jou op nieuwe ideeën!